கவிதையால்
கையை சுட்டுக் கொண்டேன்.
காயங்கள்
ஆறாது வலித்தன.
எழுத்துகள்
சில எடுத்து மருந்திட்டேன்.
கற்பனைகளோ
கண்ணீராய் எட்டி பார்த்தன.
ஒவ்வொரு கணமும்
காயங்கள் கரைந்தே வந்தன.
இருந்த கைகளில்
இருப்பு ஏதுமின்றி முழுதும் கரைந்தன.
இப்பொழுது
காயமுமில்லை.
கவிதைகளுமில்லை.
கைகளுமில்லை....
